Jan Sporek 4 maja, 2014
Euro-Wybory 5
Edukacja
· Pozbawienie rodziców prawa do decydowania o przyszłości edukacyjnej ich dzieci poprzez odrzucenie obywatelskiego wniosku o referendum w sprawie sześciolatków i zmiany struktury szkolnictwa.
· Skrócenie sześciolatkom szczęśliwego dzieciństwa poprzez przeniesienie ich z bezpiecznych przedszkoli i wtłoczenie do nieprzygotowanych szkół (w 2014 roku połowa rocznika).
· Odebranie rodzicom poczucia bezpieczeństwa ich dzieci w szkole z powodu gwałtownego wzrostu przestępczości szkolnej. Likwidacja programu Rządu Prawa i Sprawiedliwości „Zero tolerancji dla przemocy w szkole” (w 2007 roku około 17.000 przestępstw szkolnych, w 2012 roku 28.200 przestępstw szkolnych).
· Ograniczenie możliwości korzystania przez dzieci w przedszkolach z zajęć dodatkowych poprzez uniemożliwienie organizowania tych zajęć przez podmioty zewnętrzne.
· Odebranie nauczycielom–wychowawcom placówek opiekuńczo – wychowawczych około 30% wynagrodzeń poprzez zmianę z dniem 1 stycznia 2014 roku warunków pracy i płacy. Nauczyciele stali się z mocy przeforsowanej przez PO – PSL ustawy pracownikami samorządowymi.
· Pozbawienie nauczycieli możliwości przechodzenia na wcześniejszą emeryturę, co wobec wydłużenia wieku emerytalnego do 67 lat dodatkowo uderzyło w tę grupę zawodową.
· Zmuszenie nauczycieli do dodatkowych nieodpłatnych dwóch godzin pracy (tzw. godziny karciane).
· Odebranie mieszkańcom mniejszych miejscowości możliwości kształcenia ich dzieci w miejscu zamieszkania poprzez sprzyjanie likwidacji szkół (zniesienie ustawowego prawa sprzeciwu kuratora do uchwał jednostek samorządu terytorialnego o likwidacji szkoły).
· Likwidacja szkół w małych miejscowościach jako jedynych placówek kultury i życia społecznego, co skazało te miejscowości na całkowitą degradację.
· Odebranie młodzieży licealnej możliwości wszechstronnego, ogólnokształcącego wykształcenia poprzez ograniczenie o 25% czasu realizacji podstawy programowej w zakresie sześciu kluczowych przedmiotów ogólnokształcących: historii, geografii, fizyki, chemii, biologii i wiedzy o społeczeństwie (łącznie w okresie nauczania w gimnazjum i liceum ogólnokształcącym).
· Drastyczne ograniczenie zakresu pomocy materialnej dla uczniów i zmniejszenie środków na ten cel (w 2005 roku – 406 mln zł, w 2006 – 568 mln zł, w 2008 – 552 mln zł, w 2012 – 387 mln zł).
· Stałe zaniżanie należnej samorządom subwencji oświatowej na utrzymanie szkół, co przyczynia się do masowej likwidacji szkół.
Szkolnictwo wyższe
· Ograniczenie wolności badań naukowych – ministerstwo poucza, czym nie powinni zajmować się naukowcy i jakie prace naukowe są źle widziane.
· Przekształcanie szkół wyższych w przedsiębiorstwa, które powinny na siebie zarabiać, a nawet przynosić zysk.
· Oddanie zarządzania nauką i uczelniami w ręce urzędników, którzy są nagradzani i awansowani za poczynione oszczędności.
· Zbiurokratyzowanie nauki przez wprowadzenie KRK (Krajowe Ramy Kwalifikacyjne), rzekomo służących ocenie szkół wyższych, w rzeczywistości sprowadzających się do produkcji bezwartościowych dokumentów, opisujących realizowane programy za pomocą unijnej nowomowy.
· Ograniczenie roli nauk humanistycznych i pozorowanie działań na rzecz ich ratowania (pomysły „okrągłego stołu” czy „pakietu dla humanistyki”).
· Ocenianie dorobku naukowego za pomocą punktów, wadliwie i schematycznie oceniających pracę naukowców. Język polski przestaje być językiem naukowym.
· Odebranie studentom możliwości bezpłatnego studiowania na drugim kierunku.
· Obniżenie poziomu wyższego wykształcenia, np. przez zastępowanie profesorów doktorami, a doktorów magistrami.
· Wprowadzenie wadliwego systemu awansu naukowego: możliwość doktoratu bez magisterium, przewód habilitacyjny ograniczony do procedury urzędniczej, profesura pod warunkiem kierowania zagranicznym grantem, profesura bez habilitacji.
· Wywołanie konfliktu międzypokoleniowego: brak stanu spoczynku powoduje blokowanie miejsc dla młodej kadry.
· Tolerowanie plagi uczelnianych patologii: korupcji, nepotyzmu, plagiatów, pozorowania pracy.
· Obniżenie nakładów budżetowych na naukę i szkolnictwo wyższe przy równoczesnym obniżeniu dochodów nauczycieli akademickich poprzez likwidację drugich etatów.
Bezpieczeństwo
· Obniżenie bezpieczeństwa obywateli na znacznych obszarach kraju poprzez likwidację do końca 2013 roku 380 spośród funkcjonujących w 2007 roku 817 posterunków policji w gminach.
· Odebranie dotychczasowych uprawnień funkcjonariuszom służb mundurowych (podniesienie wieku i stażu uprawniającego do emerytury, obniżenie świadczenia za czas choroby).
· Zmarnowanie znacznej części możliwych do uzyskania efektów programu modernizacji służb mundurowych, zmniejszenie środków tego programu o kwotę ponad 500 mln zł.
· Niezrealizowanie obietnicy wdrożenia nowego programu modernizacji służb mundurowych.
· Osłabienie bezpieczeństwa państwa poprzez likwidację jednostek wojskowych i placówek Straży Granicznej.
· Brak właściwego nadzoru nad policją, przyzwolenie na patologie w policji.
· Chaos i destabilizacja w służbach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo obywateli spowodowane wprowadzanymi przez rząd i nieakceptowanymi przez funkcjonariuszy zmianami.
· Dokonanie podziału MSWiA na dwa resorty powodujące chaos kompetencyjny w sferze zarządzania bezpieczeństwem i zarządzaniem kryzysowym.
· Marnotrawstwo pieniędzy publicznych i korupcja przy realizacji projektów informatycznych.
· Wielokrotne odkładanie w czasie zapowiadanego przez rząd elektronicznego dowodu osobistego.
· Opóźnienia w budowie systemu powiadamiania ratunkowego z europejskim telefonem alarmowym 112.
· Wzrost zatrudnienia w administracji (ponad 100 tys. nowych urzędników), co obciążyło podatników ogromnymi kosztami, a nie przyniosło poprawy jakości pracy urzędów.
· Korupcja w administracji i zamówieniach publicznych.
· Zmiany w przepisach ograniczające wolność zgromadzeń publicznych.
· Próba cenzurowania internetu („ACTA”).
· Ograniczenie wolności słowa i represje wobec oponentów rządu (szykany wobec studenta za stronę internetową antykomor.pl, aresztowanie kibiców i zamykanie stadionów w odwecie za hasła antyrządowe).
· Narastająca inwigilacja obywateli (ponad milion bilingów rocznie).
· Wprowadzenie przepisów pozwalających sprowadzać do Polski obcych, uzbrojonych funkcjonariuszy z innych państw (tzw. ustawa o bratniej pomocy).
· Brak bezpieczeństwa najważniejszych osób w państwie (katastrofa smoleńska).
· Opóźnienia w budowie zapowiadanych rejestrów teleinformatycznych.
· Brak realnego nadzoru Sejmu i rządu nad służbami specjalnymi.
Obrona narodowa
· Wprowadzenie wadliwej struktury kierownictwa i dowodzenia Sił Zbrojnych RP budzącej wątpliwości natury prawnej (brak zgodności z art. 134 Konstytucji) oraz zawierającej istotne luki (nie zdefiniowano roli służb specjalnych w czasie konfliktu). Złamanie zasady jednokierunkowej podległości poprzez ustanowienie trzech niezależnych równorzędnych organów centralnych (Szefa Sztabu Generalnego i dwóch dowódców – generalnego i operacyjnego) oraz wprowadzenie chaosu kompetencyjnego w dowodzeniu w przypadku konfliktu (nie wiadomo,
który z dowódców przejmuje dowodzenie).
· Brak nowoczesnego, zintegrowanego, ponadresortowego systemu zarządzania bezpieczeństwem narodowym. System taki umożliwiłby Prezydentowi, Radzie Ministrów i szefowi rządu sprawne kierowanie działaniami obronnymi w czasie zagrożeń.
· Rezygnacja z systemu poboru i utworzenie Narodowych Sił Rezerwy, które nie są w stanie spełnić swojego zadania (liczebność NSR nie osiągnęła niezbędnego poziomu).
· Brak konsolidacji polskiego przemysłu zbrojeniowego.
· Złamanie zasady przeznaczania 1,95% PKB w każdym roku na wydatki wojskowe.
· Opóźnienia w dostosowywaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej do standardów NATO w zakresie sprzętu, wyposażenia, mobilności i możliwości prowadzenia działań. W obecnej sytuacji finansowej polskie Siły Zbrojne nie są w stanie, w przypadku ewentualnego konfliktu, realizować strategii samodzielnego powstrzymania przeciwnika przed dotarciem do strategicznych obiektów i rejonów Polski w czasie pierwszej fazy konfliktu. Marynarka Wojenna, obrona przeciwrakietowa oraz system łączności i dowodzenia czy logistyka to działy, w których najbardziej brakuje środków i sprzętu.
· Obniżenie wartości potencjalnych zamówień wojskowych w krajowych firmach sektora obronnego (w 2014 roku wartość ta ulegnie obniżeniu o ok. 20%).
· Zatrzymanie procesu szkolenia w siłach powietrznych na skutek ich niedofinansowania, co okazało się brzemienne w skutkach i doprowadziło do największych katastrof w historii polskiego lotnictwa.
· Brak programu rewitalizacji strategicznej współpracy ze Stanami Zjednoczonymi w dziedzinie bezpieczeństwa i obronności, uznającego USA za gwaranta stabilności bezpieczeństwa w naszym regionie.
· Rozformowanie Dowództwa Sił Specjalnych po zaledwie 10 dniach istnienia. Dowództwo Sił Specjalnych miało być odpowiedzialne za szkolenie żołnierzy, ale również w dalszym ciągu miało dowodzić nimi podczas operacji wojskowych. Obecnie za dowodzenie odpowiada Dowódca Operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych,
natomiast za szkolenie Dowódca Generalny.
· Likwidacja 36. Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego. Decyzja ta miała charakter polityczny, obliczony na efekt wyborczy. Rozformowanie pułku to przede wszystkim wyrzucenie w błoto milionów złotych, które zostały wydane na szkolenie pilotów. Likwidacja pułku w żaden sposób nie rozwiązała jednak ani problemu przewozu VIP-ów, ani kwestii odpowiedzialności za katastrofę w Smoleńsku.
Cdn.