sporek.com/blog

Sie zaczęło… od wydania około 90 tysięcy dolarów, na wysyłkę infromacji o kandydatach do rady dyrektorów Polsko-Słowiańskiej Federalnej Unii Kredytowej. Liczący sześć stron formatu  A4 dokument, już na pierwszej stronie (polsko-języcznej) obraża wszystkich członków Unii Kredytowej, ( jako, że wszyscy jesteśmy polskiego pochodzenia), formułką, wydrukowaną drobnym drukiem u dołu tejże strony. Formułka mówi:

“Tłumaczenie na język polski zostało wykonane dla Państwa wygody i nie jest wiążące. Obowiązuje wersja w j. angielskim”.

Wydano 90 tysięcy dolarów na rozesłanie tego bubla, ale pożałowano kilkuset dolarów, aby porządnie przetłumaczyć te imponujące życiorysy kandydatów i zrobić tak, aby polska wersja nie “czuła” się upokorzona i też była “wiążąca”.

Zawsze miałem pretensje do kacyków z polonijnych organizacji o to,  że bardziej są amerykańscy, niż sami Amerykanie.

Co do Unii, to mam nieodparte wrażenie, że to taka PO na wyjeździe. Tylko bowiem w Unii, ktoś, kto został zwolniony z pracy w niej może nie tylko  zasiadać w, ale i przewodniczyć komisji nominacyjnej. Same “Zdzichy”, “Zbychy”;  no, ale i sołtys swój, to cóż się dziwić. Szef rady też swojak i to zasiedziały od…,ho, ho,ho,  albo i dłużej…

Nowością są gwiazdki, zdobiące życiorysy niektórych kandydatów. Jeśli jest gwiazdka, to w/g pouczenia na dole strony: “Informacja nie mogła być zweryfikowana”.

I tu poleciał kabarecik. Otóż jeden z kandydatów zaliczył aż trzy gwiazdki i teraz nie wiemy, czy jest wykształcony, czy pracował, czy ma tytuł naukowy, bo gwiazdki są po całym spisie życiowych dokonań kandydata. I nie zweryfikowano, czy kandydat ma doktorat, czy tylko magistrem jest; i nie wiadomo, czy fizyka teoretyczna, czy języki komputerowe, a może nie skończył podstawówki? U innych nie wiadomo, czy mają własny biznes, czy nie, czy mają kursy na NYU, czy nie, czy są psychologami, czy dziennikarzami, czy też politologami.  Ale Komisja zatwierdziła… wszystkich. Natomiast  to, co mi zaimponowało najbardziej, to to, że u kandydatki, byłej przewodniczącej rady dyrektorów (po co ona się tam pcha z powrotem, nie mam pojęcia?), zanotowano, że nie można zweryfikować, czy petentka ukończyła nauki polityczne i dziennikarstwo na UW, czy nie. Ludzie!, trzy lata żądałem, aby ta pani pokazała nam te swoje dyplomy, bo cholernie nie lubię być rządzony przez jakiegoś nieuka. Trzeba było następnych trzech lat, żeby ktoś się zdobył na odwagę i dał gwiazdkę, że nie jest to do zweryfikowania. Zapytam jednak szanowną Komisję: czy Komisja widziała dyplom  ukończonych studiów na Uniwersytecie Nowy York (NYU)? Tzw.  “program szkolenia kadry kierowniczej” na Columbii pokryli członkowie Unii Kredytowej. Największą jednak siurpryzą jest pierwsze zdanie oświadczające, że od 2009 roku ta pani jest…niezależnym inwestorem giełdowym. Ja chcę zobaczyć tę licencję. Czy Komisja tę licencję widziała? Czemu nie ma przy tym zdaniu gwiazdki? A poza wszystkim ta pani już nam pokazała, jak wygląda rządzenie naszą Unią: spotkania z Członkami, “tylko kiedy wygodne dla niej i jej pupilów”; miało nie być spraw sądowych, a ciągną się do dzisiaj; wyniki finansowe PSFUK były wyjątkowo mizerne; miało być “transparentnie”, a było mgliście, niewyraźnie i tajemniczo. To ta właśnie pani i pan Matyszczyk, ze swoimi “przybocznymi”, zwolnili najlepiej wykształconego dyrektora wykonawczego, oddali decyzję o usunięciu pięciu dyrektorów w ręce demagogicznego milicjanta z PRLu, stawiając Unię na krawędzi.

Drugie zdanie w życiorysie kandydatki Wierzbowskiej jest natomiast niechcącym przypomnieniem, że ta fucha w Polskiej Fundacji Kulturalnej była konfliktem interesów, bo jako członkini rady dyrektorów, Pani Wierzbowska nie miała prawa pracować u tzw. sponsora Unii Kredytowej. A PFK, w CLark takim sponsorem była. Więc to akurat osiągnięciem nie jest. Wręcz odwrotnie – to spory minus. I jest to również minus Matyszczyka i reszty dyrektorów z tamtego okresu, którzy na ten konflikt interesów się zgodzili.

O tym, kto w/g mnie i moich rozeznań powinien wejść do rady dyrektorów będę pisał niebawem. Czekam na spotkania z kandydatami.

Proszę absolutnie nie wierzyć w rozdawane już ulotki o “Czterech Najwspanialszych Kandydatach” – ulotki te rozdaje niestrudzony generalissimus-emerytus milicjantus-marynarus -pe-er-elus. To taka sama bzdura, jak ta “Wielka Czwórka” z 2009 roku, z której jedna z kandydatek walnęła z grubej rury, że zna -uwaga- siedem języków obcych.

Mogę natomiast zdecydowanie i już teraz podpowiedzieć wszystkim, którzy bedą głosować, że

Dyrektor LEON KOKOSZKA jest jedynym kandydatem i jedynym członkiem Rady Dyrektorów, który powienien w niej pozostać, bo jest jedynym (tak go pamiętam z czasów mojej kadencji), który wie, o co w tym wszystkim chodzi, i który będzie w miarę swoich możliwości  walczył o majątek i stan posiadania naszej Unii. A jest, niestety zakrzykiwany również przez dyrektorów wymienianych, jako “Najlepszych Czterech”. Jeśli uda nam się utrzymać Leona Kokoszkę w Radzie Dyrektorów, to właśnie on powinien być przewodniczącym. To byłaby szansa, że Unia zacznie zdrowieć.

Na pewno więc proszę postawić haczyk przy nazwisku Leona Kokoszki – uwierzcie mi.