sporek.com/blog

Jan Sporek 10 kwietnia, 2017

Biografie

Dobrze by było, gdyby Członkowie naszej Unii Kredytowej zdali sobie sprawę, kogo wybrali i kogo będą wybierać. Oto kilka przykładów z przeszłości robienia ludzi w konia przez kandydatów na dyrektorów:
•Bezrobotna mama wychowująca dziecko (tak napisane jest w jej oficjalnej biografii z 2010 – Marzena Wierzbowska) nagle zostaje „Samozatrudniona jako inwestor giełdowy od roku 2009”. Dlaczego nie było to wymienione w 2010, dopiero teraz? To jest dokładnie od momentu kiedy skończyła się jej  kilkumiesięczna „przygoda” pracy, jako „Dyrektor” w jednoosobowym wydziale pomocy socjalnej w Polskiej Fundacji Kulturalnej w Clark.  Wydział ten nota bene ufundowała PSFUK. Ciekawostką jest fakt, że ta pani w tamtym czasie zasiadała w Radzie Dyrektorów, był to więc jaskrawy konflikt interesów, ale szefom takim, jak Matyszczyk, czy Chmielewski takie konflikty nie przeszkadzały. Wystarczyło, że była „swoja”..  Oczywiście tak się przyzwyczaiła, że nadal chce w niej zasiadać.

•Stolarz w New York City Housing Authority, „The Projects”, zostaje „pracownikiem sektora publicznego”. – (Ryszard Bąk) w ankiecie pracowniczej, stanowisko – ” carpenter”. Co to znaczy – „pracownik sektora publicznego”? Czy sprzątaczka na Uniwersytecie Columbia mogłaby napisać, że jest „Pracownikiem sektora naukowego” w skrócie; „Pracownik Naukowy”? Mogłaby, pod warunkiem, że chciałaby kandydować do rady dyrektorów PSFUK… Co robisz? Wykładam. Gdzie? Na uniwersytecie. Co? Kafelki…

•Współwłaściciel pizzerii, która splajtowała początkiem ubiegłego roku, nagle po kilku miesiącach zostaje „Licencjonowanym brokerem obrotu nieruchomościami”, (Karol Kwiatkowski), kiedy w gruncie rzeczy jest tylko sprzedawcą (salesperson), bo taką nazwę nosi jego publicznie dostępna licencja. Aby zostać licencjonowanym brokerem („Licensed Broker”), potrzeba dwóch lat pracy w RE i pozytywne zdanie egzaminu brokerskiego. Z roku na rok nie da się tego zrobić.

•Pani po liceum, być może ekonomicznym, a może po Studium Policealnym Ekonomicznym, a może nawet nieukończonej Wyzszej Szkole Ekonomicznej, przez cały okres swojej kariery w PSFUK tytułowała się „Magistrem Ekonomii”, który to tytuł podobno uzyskała na WSE we Wrocławiu, (Małgorzata Gradzki). W ubiegłym roku została nawet wybrana jako Chairperson, czyli na najwyższą pozycję w naszej instytucji, jaką jest funkcja przewodniczącego rady dyrektorów. Wszystko byłoby w nienaruszonym „porządku”, gdyby nie jej kuzynka, czy ktoś tam, z rodziny, kto zaczął wydzwaniać po ludziach i instytucjach informując, że ta pani żadnych studiów nie skończyła. Nagle z biografii do wyborów w 2017 tytuł magistra znikł z resume naszej przewodniczącej. Nawet na ulotce, którą rozdawano przed kościołem Św. Św. Cyryla i Metodego, podczas, kiedy ona sama z ambony prowadziła kampanię wyborczą, w niedzielę, 2 kwietnia, nie wspomniano ani słowa o jej wykształceniu i tytule magistra.
Jak mówią, w CV można napisać co się chce, – kto to sprawdzi? Może i można, ale nie do instytucji, w której potencjalny kandydat na dyrektora może zarządzać półtoramiliardowymi oszczędnościami członków. I nie w instytucji bankowej, która ma i musi mieć tzw. Compliance Department, którego główną i podstawową powinnością jest weryfikacja prawdziwości danych, wypisywanych w biografiach kandydatów. Mieliśmy już dyrektorkę, która podała, że zna siedem języków, a na prowadzonych po angielsku obradach siedziała, jak na tureckim kazaniu. Jak się okazało angielski miała na poziomie ledwie początkującym.
Wszystkie te biografie były i są, podobno dokładnie sprawdzone i według Compliance Department, nie pozostawiały żadnych wątpliwości, co do ich prawdziwości.  Przy żadnej biografii tych, napisanych przez czterech dyrektorów, którym właśnie skończyła się kadencja nie ma i nie było gwiazdki (*), sugerującej, że informacja nie może być sprawdzona. Za wyjątkiem Marzeny Wierzbowskiej, w której życiorysie zrobiono gwiazdkę mówiącą o niemożności sprawdzenia ukończenia studiów w dziedzinie Nauk Politycznych i Dzennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim – papier wszystko przyjmie, ale wystarczy z tą panią porozmawiać, żeby zauważyć, że o polityce i dziennikarstwie pojęcia to ona nie ma. Pamiętam, że jeszcze za „moich czasów” szukaliśmy jej nazwiska na listach absolwentów UW, ale bez powodzenia…
Nie mam nic przeciwko samotnym matkom wychowującym dzieci, nie mam nic przeciwko stolarzom, sprzedawcom wszelkiego rodzaju, brokerom, czy nawet ekonomistom bez magistra, ale skończmy z tym zakłamaniem, kombinacjami i wszelkiego rodzaju matactwem. To poniża Członków składających swoje, ciężko zarobione pieniądze w naszej, – jak to mówił jeden z byłych przewodniczących – spółdzielni bankowej. O ile do tych czterech i im podobnych kandydatów można mieć pretensje jedynie o to, że ubarwiają swoje życiorysy, to do komisji weryfikacyjnej (Compliance Department), należy mieć nie tylko pretensje, ale tych ludzi należy natychmiast wymienić na kompetentnych i uczciwych.
Takie coś może się zdarzyć tylko w Polsko-Słowiańskiej Unii Kredytowej i dopóki tego pola nie „pozamiatamy”, nie uprzątniemy, dopóty ten problem będzie powracał jak ból nieleczonego zęba. Nasi dyrektorzy, mimo, kiepskiej angielszczyzny uwielbiają prowadzić spotkania w języku angielskim, zatem Panie i Panowie, oto „objaśnienie”, czym jest Compliance Department:

Investopedia describes the compliance department as a bank’s internal police force. It is the unit that ensures that a financial institution complies with applicable laws, regulations and rules, and it plays an essential role in helping to preserve the integrity and reputation of the bank.
Mówiąc krótko,- jest to wewnętrzna policja bankowa strzegąca zgodności wszystkiego, co w tym banku się dzieje z literą prawa; pełni podstawową rolę w utrzymaniu prawości, uczciwości i reputacji banku.
Panie i Panowie, czy coś w tej definicji jest dla Was niezrozumiałe?
Nie czarujmy się, Drodzy Członkowie, –  „sami swoi” daleko naszego banku nie pociagną.

• Polonia ~
• 4 komentarze