sporek.com/blog

Jan Sporek 16 lutego, 2009

Pośród najbardziej cenionych przyjaciół pierwszego prezydenta Stanów Zjednoczonych byli Tadeusz Kościuszko i Kazimierz Pułaski. Wyznawali zasadę „Bóg, Honor, Ojczyzna”. W Stanach walczyli w myśl jeszcze jednej: „Za Waszą i naszą Wolność”. Byli tymi Polakami, którzy w świadomości przywódców Stanów Zjednoczonych, w umysłach i sercach żołnierzy i ludu amerykańskiego postawili wartość Polaka na najwyższym poziomie. Obydwaj stali się bohaterami tego kraju. Stany Zjednoczone uczciły ich pamięć i bohaterstwo nazwami ulic, mostów, akweduktów. Pułaski zginął, Kościuszko wrócił do Ojczyzny i walczył „Za naszą Wolność”. Mijały stulecia, zmieniali się prezydenci. Przybywający do Stanów Polscy emigranci przez wieki nie potrafili doprowadzić do uroczystego, na skalę tego kraju pogrzebu wielkiego wojownika o amerykańską demokrację, wielkiego Polaka. Pułaski nadal spoczywa gdzieś tam w Savannah, w stanie Goergia. Nieco bardziej wzmożone wysiłki zaznaczyły się słabym echem ponad dziesięć lat temu. Bez rezultatu. Polonia nie miała wystarczającego lobby, aby wyprawić patriocie obydwu krajów należny mu pogrzeb. Mijały dekady lat. Przyjechał tu Henryk Sienkiewicz, a była już Helena Modrzejewska. Sienkiewicz tak pisze w swoich „Listach z podróży do Ameryki”  o tej wielkiej aktorce:

Pani Modrzejewska trzymana jest teraz w formalnym oblężeniu w „Palace Hotel”….Na ostatnim przedstawieniu prasa podała dla niej adres na białym atłasie…Adres był pisany wierszem, którego ostatni ustęp brzmi:

-Keep Polish memories in your heart alone,

America now claims you her own”.

Co znaczy: „Zatrzymaj pamięć swego kraju w swoim sercu, ale teraz Ameryka uważa cię za swoją własność”

Sienkiewicz kilka stron dalej pisze:

„Ofelia była grana umyślnie po polsku. Efekt ogromny…”The Mail” napisał, że jest to najsłodszy język, jaki kiedykolwiek obił się o amerykańskie uszy”.

To było w San Francisco. Sienkiewicz znalazł się później w Chicago i oto:

„Spójnią dla wszystkich są stowarzyszenia polskie; siedm z nich nosi charakter kościelny. Świeckie nazwy noszą: Gmina Polska i Towarzystwo Kościuszki. Na nieszczęście, wszystkie, razem wzięte, nie idą często zgodnie, w czym pisma tamtejsze polskie: „Gazeta Polska Katolicka” i Gazeta Polska Chicagowska” dają im pierwszy przykład, a co w czasie wyborów szkodzi kandydaturom polskim i osłabia wpływ, jaki Polacy w państwie Illinois ze względu na swą liczbę mieć by mogli”.

Przybył Ignacy Jan Paderewski, przyjaciel prezydenta F. D. Roosvelta; koncerty w Carnegie Hall i fantastyczny koncert w Madison Square Garden, dla 15 tysięcy widzów; władał siedmioma językami, wygłosil 300 przemówień dotyczących potrzeby pomocy Polsce, potrzeby walki Polski o wolność, o niepodległość. Doktoraty Honoris Causa na uniwersytetach: Południowej Kaliforni, Yale, Columbia, New York. Hotel Paso Robles do dziś przekazuje dumę z faktu, że Paderewski był jego gościem w latach 1914 – 1939. Zmarł w 1941 roku, w nowojorskim Hotelu Backingham, przy 57 Ulicy, kilka domów na wschód od Carnegie Hall, gdzie „położył ” amerykańską publiczność na kolana. Pochowany z wielkimi honorami na Cmentarzu Wojskowym Arlington, w Waszyngtonie, „powrócił” do umiłowanej Ojczyzny po 49 latach, a jego prochy spoczęły w podziemiach archikatedry św. Jana w Warszawie. Jedyny w tamtych czasach artysta, który za odbycie trasy koncertowej otrzymał łączne wynagrodzenie w wysokości 500 tysięcy dolarów. Astronomiczna suma. Jak Modrzejewska, ale w zwielokrotniony sposób uwielbiany przez Amerykę.

Potem jeszcze Amerykanie, ale też i my, w starym kraju słyszeliśmy nazwiska Mazewskiego (Kongres Polonii Amerykańskie), Kongresmena Rostenkowskiego (niestety, złakomił się na forsę i z hukiem wyleciał, odsiadując nieco ponad rok w więzieniu, – to już koniec XX wieku, to już rozwinięte korupcje na najwyższych szczeblach władzy), Brzeziński, Moskal. Sygnały o polskich wielkich w tym kraju słabły z roku na rok, a w ostatnich dwóch dekadach już właściwie nie słychać polskich nazwisk w ogóle.

I nie słychać już haseł „Bóg, Honor, Ojczyzna”, nie słychać „Za waszą i Naszą Wolność”. Ich miejsce zajęły podejrzenia, oskarżenia, korupcja. Cieszmy się, że największym złodziejem początków XXI wieku jest amerykański żyd (investor) Madoff, że cisza polskich nazwisk zalega też wśród dziesiątków nazwisk krętaczy z Wall Street i banków, które pchnęły świat w największy od Wielkiej Recesji kryzys.

Czy jesteśmy Polonią, o której Sienkiewicz pisałby inaczej? Niewątpliwie tak, ale czy we wszystkim?

Znów otrzymałem wymowny e-mail. Tak upstrzony wyzwiskami i impertynencjami, że już tylko z tego powodu nie może tu być zamieszczony, choć pan chciał to, jako komentarz. W ostatnim zdaniu zaznaczył: „nie podpiszę się, nie ma dla kogo”. Odpisałem mu jednak i…po pięciu minutach otrzymalem moją odpowiedź z powrotem z informacją, że takiego adresu nie ma. A adres tego pana był: nielubiesporka@yahoo.com Musiał się spieszyć, aby skasować ten adres. Kiedyś pokazał się jegomość podpisujący się „antysporek”. Rzucił mi wyzwanie, że na pewno nie opublikuję jego komentarza w trosce o moje dobre imię. Przyjąłem zakład, którego warunkiem było ewentualne spotkanie…Opublikowałem…nie odezwał się nigdy więcej. Chyba, że teraz zmienił na „nielubiesporka”. Adresy można zmieniać często i szybko, – my zmieniamy się wolniej. Jak śpiewał wielki Wysocki: …”skoroś się świnią urodził, to i świnią pozostaniesz”.

• Polonia ~
• 7 komentarzy